Οι παραλιακές περιοχές του Νομού Λάρισας διαθέτουν σημαντικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους, νερά, δάση, βιότοπους, τοπία, παραγωγική γη, παραλίες και μακρά ιστορία ως αξιοποιήσιμη πολιτιστική κληρονομιά.
Το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα όμως, δεν χρησιμοποιήθηκε προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπήρξε μονομερής προσανατολισμός στην πώληση γης για δόμηση παραθεριστικής κατοικίας, χωρίς οργανωμένο σχέδιο πολεοδόμησης, καθώς και στην δημιουργία τουριστικών καταλυμάτων μεσαίας και χαμηλής τάξης σε αντίθεση με την πολύ υψηλή ποιότητα των τουριστικών πόρων της περιοχής.
Η ποικιλία των πολεοδομικών ρυθμίσεων που έγιναν, εντάσσεται σε μια διαδικασία “τακτοποίησης” των παλιών οικισμών και της αυθαίρετης δόμησης και “ικανοποίησης” της ζήτησης για παραθεριστική κατοικία, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες του φυσικού χώρου και το συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής στη βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην αντιμετώπιση των πολεοδομικών προβλημάτων σε όλους τους οικισμούς της περιοχής, είναι η έλλειψη ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου για την εφαρμογή της βιώσιμης οικιστικής ανάπτυξης. Είναι, τελείως, αναγκαίος ένας ευρύτερος πολεοδομικός σχεδιασμός για όλη την περιοχή. Η αυθαίρετη δόμηση πρέπει να κατασταλεί οριστικά.
Ο σχεδιασμός του χώρου δεν είναι προσωπική υπόθεση. Η χωροταξία και η Πολεοδομία ανήκουν στις εφαρμοσμένες θετικές επιστήμες και η κάθε πρόταση πρέπει να εδράζεται στους ισχύοντες νόμους και τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, που καθορίζουν των χωροταξική πολιτική.
Η προώθηση ενός μοντέλου χωρικής ανάπτυξης είναι ένα εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο και για να επιτύχει απαιτείται απόλυτος σεβασμός στις αρχές και τους σκοπούς της αειφόρου ανάπτυξης.
