Ο Προφήτης Ηλίας δεν είναι μόνο ένα ιστορικό μνημείο, από τα σημαντικότερα της πόλης του Τυρνάβου, είναι και ένα σημείο αναφοράς, συνδεδεμένο άρρηκτα με την προσωπική ιστορία του κάθε κατοίκου αυτής της πόλης. Στο λόφο αυτόν, όπου βρίσκεται η παλιά εκκλησία, όλοι, όταν ακόμη ήταν παιδιά, έχουν πάει εκδρομή με το σχολείο τους και έπαιξαν κάτω από τα πεύκα του λόφου, που έμοιαζε σαν μια όαση καρφωμένη στη γυμνή πλαγιά του Λουσφακιού.
Λίγο πιο πάνω από τα πεύκα, ανηφορίζοντας προς την εκκλησία, διάφορα γεωλογικά φαινόμενα στα βράχια δημιουργούσαν φαντασιώσεις και προκαλούσαν το δέος. Άλλος έλεγε, ότι τα μικρά ευθύγραμμα αυλάκια, που υπήρχαν στα βράχια, ήταν τα ίχνη από τις ρόδες της άμαξας που οδηγούσε ο Προφήτης Ηλίας, άλλοι, λίγο πιο πέρα, έβλεπαν κάποιες περίεργες τρύπες να ταυτίζονται απόλυτα με της πατημασιές του παπού Αη’ λιά. Ακόμη πιο περίεργα ήταν τα σημάδια από τις οπλές των αλόγων. Όλα φαίνονταν ολοκάθαρα και πειστικά και κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί, ότι οι ιστορίες αυτές δεν είναι αληθινές. Από παλιά, αλλά και τώρα, εδώ οι Τυρναβίτες υποδέχονταν την άνοιξη, εδώ γιόρταζαν με χορούς τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, εδώ ξεφάντωναν την Καθαρά Δευτέρα γιορτάζοντας το “μπουρανί”.
